Ik heb al een tijdje niks meer geschreven. En daarom vond ik het maar weer eens tijd worden voor een short-story. Hier is die dan! Vers van de pers. Ik ben geinspireerd door een nummer van the Arctic Monkeys. Het nummer heet 'Leave before the lights come on'.
Het gaat over een one night stand. Zelf heb ik zoiets nog nooit meegemaakt. Maar over geschreven heb ik wel, zie hier het resultaat. Geschreven met passie, humor en een vleugje fantasie. Enjoy, and give me some fucking feedback, please.
Het suizende geluid van voorbijkomend verkeer maakt mij wakker. Ik hou mijn ogen dicht omdat ik gewoon niet wil weten hoe laat het is. Het kwam 13.00 zijn maar het kan ook 8.30 zijn. Liever val ik weer in die diepe slaap. Alleen het warme lente weer eist dat ik mijn bed uit kom. Na wat pijnzen neem ik toch het besluit om op de klok te kijken. Laten we hopen op een 9 uur. Dan kan ik nog even doorslapen voordat ik weer vakken kan gaan vullen in die klote super.
Daar gaatie dan. Zonder mijn lichaam te verder te bewegen draai ik mijn hoofd naar links. Stiekem begluir ik de klok vanuit een kikvorsperspectief. De kleine wijzer staat net iets onder de 11 en de grote passeert net de 8. Na een denk-moment van een paar seconde maak ik er 10.40 van. Niet slecht. Geen echte overwinning op de tijd maar beter als om 13.00 wakker worden en vervolgens een hartverzakking krijgen door de hitte die zich inmiddels heeft verzameld in je kamer door de zon. De vorige keer dat mij dat overkwam veranderde mijn ochtendpenis linearecta in een slappe zak. Daarbij kwamen nog de opvliegers en kotsneigingen waardoor ik de neiging had om mij zelf met een kaasschaaf te bewerken in een isolatiecel. Oke, misschien is dat wat overdreven. Maar een pretje, dat was het niet.
Ik ga maar weer verder slapen. Nog een uurtje door soezen en dan is het tijd om op de staan. Met een mix van een zucht en een gaap draai ik mij weer om. Alleen dan zie ik iets in mijn bed. Iets wat nou niet elke dag in mijn bed ligt. Voorzichtig ga ik op onderzoek uit door iets dichterbij te kruipen. Wat er ook onder het hoopje dekens ligt, het ademt in ieder geval. Als ik weer wat dichterbij ben is er wat haar zichtbaar. Bruine lokjes komen te voorschijn die leiden naar een wit kopje met rode wangetjes. Gescheiden door een klein smal wipneusje dat leidt naar twee gesloten oogjes. Beide opgemaakt met een diepe warme zwart-rode kleur. Even versteent en verbijsterd staar ik haar aan. Verbaasd kijk ik om mij heen of ik wel in de goede kamer zit. Ben ik niet toevallig in het verkeerde bed beland? Of zit ik gewoon te spacen op een kater?
Geruisloos schuif ik het deken zachtjes van der schouder af. Een half naakt lichaam komt te voorschijn. Waar eerst een hoopje dekens leek te liggen, ligt nu een mooie dame. Een ding is zeker: Een vrouw van zo'n hoge klasse heb ik nog nooit gehad. Ik had eerder verwacht dat ik met een kots vlek wakker zou worden. Nou, niets is minder waar. Ik word gewoon wakker met Aphrodite aan mijn zijde. Volgens mij herken ik haar ook ergens van. Dat kopje, dat haar. Ach, het zal wel niks zijn. Het is vast weer zo'n vage déjà vu die ik wel vaker heb.
Na een flinke rek stap ik uit bed. Wat moet ik nou met haar? Ik zal haar op z'n minst een ontbijtje aan moeten bieden. Dat zal een goede manier zijn om er samen achter te komen hoe we hier terecht zijn gekomen. Op de keukentafel ligt een zwart leren tasje met jasje. Ik zou natuurlijk in het tasje kunnen kijken. Dan kom ik er van zelf wel achter wie het is. Maar laat ik dat maar niet doen, ik vraag het haar zelf wel.
Inmiddels heb ik een simpel ontbijt tafereeltje klaargemaakt met alles erop en eraan. Hagelslag, honing, worstje, melkje, kopjes, eierdopjes en zelfs croissantjes van gisteren. Het wegwerp servies maakt het rijtje natuurlijk af. Misschien niet het ontbijt om een one night stand goed af te sluiten maar ik kom toch wel in de buurt, toch?
In de weerspiegeling van het keukenraam zie ik silhouette naderen. Voetstapjes bevestigen mijn waarneming en haar handen die over mijn rug strijken maken het af. Lieflijk sluit ze mij in met haar armen. "Ik had geen ontbijtje verwacht" fluistert ze in mijn oor. Glimlachend draai ik mij om. "Ja, ik zal toch op de een of andere manier het ijs moeten laten breken niet waar?". Lachend kijkt ze mij aan. Licht nieuwsgierig vraagt ze of ik dit vaker doe. Zo'n one night stands. "Eerlijk gezegd is dit mijn eerste keer, een one night stand dan". "Serieus? Ik had wel een echte casanova achter jou gezocht". "Haha nee, meer een romanticus met een passie voor de vrouwelijke vrucht".
Normaal gesproken leer je elkaar voor de seks kennen. Wij pakten het anders aan. Wat een korte hap leek te worden liep uit tot koffie koud wordend ontbijtje. Ik zweer nog steeds dat ik haar ergens van ken. "Heb ik jou niet ergens eerder gezien?". Met een licht mysterieus lachje kijkt ze mij aan. "Nee, vast niet. Ik ben gewoon een Hollands meisje hoor". Zoekend naar iets kijkt ze plots rond. "Hoelaat is het trouwens?". Als ik mijn hoofd draai en net langs haar kopje heen kijk zie ik de klok. "Even over twaalf". Even lijkt het alsof voor haar de tijd stil staat. Haar ogen sperren en met een lichte shock kijkt ze mij aan. "Kut! Ik moet weg, sorry!". Vlug staat ze op. Met een beweging slaat ze haar koffie achterover. In haar kanten lingerie loopt ze mijn slaapkamer in. Terwijl zij haar outfit weer bij elkaar aan het zoeken is schenk ik nog wat koffie in. Voor haar natuurlijk.
Als ze mijn slaapkamer weer uit komt stormen sta ik al klaar bij de deur. In de ene hand haar jasje, in de ander een grote mok met koffie. "Bedankt voor de leuke nacht". Na een lach en een wangkus wilt ze weg lopen. "Vergeet je niet iets?". Vlug draait ze zich om. "Oh shit. Dankje, trouwens". Het jasje trekt ze vlug aan waarna ze de mok overneemt. "Geen dank", reageer ik lachend. Als ze even snel de tijd neemt om de print op de mok te lezen kijkt ze mij vragend aan. " 'Voor de liefste moeder'? Dit is toch geen hint he?". "Oh haha, nee. We hebben het veilig gedaan". "Mooi", reageert ze met dat herkenbare lachje. Met een zoen in plaats van een kus nemen we afscheid. Even blijf ik in de deurpost staan, dit is misschien de laatste keer dat ik haar zie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten