07-12-2009

Daar word aan de deur geklopt; short story; 3.1

"Wat doen we nu met hem?" vraagt Bas als ik wegloop. "Weet ik veel. We zien wel wat we doen. Laat hem maar eerst eens wakker worden". "Ja dat is waar. Maar wat doen we met deze teringzooi dan?". "Ja, Bas, weet ik veel. Ik heb nu wel even wat anders aan mijn hoofd dan die schijt wc ja?". Geirriteerd kijk ik naar Joris. Hij ligt er nog steeds hetzelfde bij. Alsof het hem niks kan schelen. In de keuken is het ook nog een teringzooi. Er ligt overal keukenrol en de wasbak ligt vol met eierschalen en bami. We hadden er wat eitjes bij gebakken. Dat hadden we nog nooit gedaan dus moest er ook een naam worden verzonnen. Dat werd bami-krokant extra. Met extra ei. De dooier moet wel heel zijn, want zo doen de echte Chinezen het ook. En lekker was het zeker.

Toen wisten we nog van niks. Toen was de avond nog gezellig. Elk jaar deden we dit met Sinterklaas. Een avondje flink zuipen en feesten. Even je verstand op nul en los gaan. Even geen gezeik over je studie maar gewoon even helemaal niks. Gewoon lekker genieten. Kon ik de tijd maar terug draaien. Dan was het misschien anders gelopen. Dan lagen we waarschijnlijk nog te pitten en zouden we pas wakker worden als de postbode langs kwam.

Laat ik maar beginnen met opruimen. Ik zit me zorgen te maken om iemand anders zijn problemen. Die van Joris nog wel. Die knuppel komt zo vaak in de problemen. Ik weet nog wel toen we op vakantie gingen. Twee stelletjes richting de Franse Dordogne. Het zou fantastisch worden. Twee weken lang weg van Nederland en even lekker uit waaien in Frankrijk. Alleen op de heenweg ging het al mis. Joris zat achter het stuur een appel te eten en Lotte zat er langs. Heel onschuldig allemaal, Lotte lag zelfs te slapen. Alleen toen Joris het raam aan Lotte's kant open deed om zijn appel weg te gooien ging het mis. De appel ging niet netjes het raam uit maar raakte Lotte vol op haar gezicht. En dat vatte Lotte nou niet echt vriendelijk op, wat logisch is natuurlijk. Na een half uur langs de snelweg te hebben gestaan zijn we uiteindelijk toch nog doorgereden. Joris achter het stuur en de vrouwen achterin.

To be continued..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten