02-12-2009

Daar wordt aan de deur geklopt; short story; 2.0

Achter mij hoor ik de kraan lopen in de badkamer. "Jo Thijs! Ben je al wakker of niet?". Ik antwoord niet. Ik heb even geen zin om te praten. Het dringt nu pas echt tot mij door wat er gister is gebeurd. Ik vraag me af of Joris zich uberhaupt nog wat kan herinneren. Als ik richting de badkamer loop zie ik Joris liggen. Een sliertje slijm druipt langzaam uit z'n mond. Het enige wat hij nog draagt is zijn Bjorn Borg boxer. Hij heeft de hele kast er mee vol hangen. En trots dat hij er op is.. Jammer genoeg heeft hij niet door dat dat wel breezer accesoire numero een is.

"Thijs?". "Ja ik ben wakker". Als ik de badkamer binnenloop zie ik Bas smerig naar de wc kijken. "Hij heeft godverdomme over de rand liggen schijten. Denk maar niet dat ik dat op ga ruimen". Zwijgend kijk ik naar de wc. Een bruine smeur van schijt bekleed de pot. Langs de wc ligt de andere helft van de poep. "Denk je dat hij het nog weet?" vraag ik aan Bas. "Ik weet niet, waarschijnlijk niet. Issie al wakker dan?". "Nee, hij ligt nog in de hoek van de kamer slapend na te kwijlen". "Zullen we 'm wakker maken?". "Nee doe maar niet, laat hem maar even dromen". Nu kan hij nog dromen. Zodra hij wakker is en weet wat hij heeft geflikt wordt hij misselijk. Niet van de drank. Niet van de drugs. Maar van het schuldgevoel. Dat kut gevoel dat ik vroeger kreeg toen ik voor de eerste keer spijbelde. Of toen ik het zolderraam kapot het geslagen en aan het wachten was tot mijn vader thuis kwam. Dat vreet je maag van binnenuit op.

To be continued..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten