Rome; I

Vandaag was m'n eerste dag in Rome. And This is my story;

Gister vertrokken van vanuit Weeze naar Rome met Ryan Air. Ik had wat schoolboeken in m'n handbagage zodat ik nog wat kon leren voor de tentamens. Het eerste wat ik dan ook deed toen ik op m´n plaats zat, was m´n boek pakken en m´n marker. Ik had namelijk nog wat te lezen. Toen uiteindelijk iedereen zat konden we gaan. Als de steward en de stewardesses hun dagelijkse ding doen door te laten zien waar alle nooduitgangen zijn rijd het vliegtuig langzaam naar de landingsbaan. Als de neus lijnrecht staat met de belijning neemt de snelheid van de Boeing 737 flink toe. Het vliegtuig begint te trillen en je word een beetje je stoel in gedrukt. Dan kijkt iedereen aan de linkerzijde van het vliegtuig naar links, en iedereen aan de rechterzijde van het vliegtuig naar rechts. Alsof we in een tourbus zitten en er vanalles te zien is. Alleen dat is het niet. Iedereen kijkt wanneer we opstijgen. Wanneer dat stukje gras niet meer te zien valt en wanneer de neus omhoog komt. Als dat moment weer is geweest kijken de meeste mensen weer voor zich uit. Ook hoor ik overal geklik van riemen en gordels. Wel raar.. je moet ze voor de landing toch weer om doen en dat duurt niet lang aangezien Rome niet zo lang vliegen is.


We zijn nog steeds aan het stijgen. Wat me wel opviel, is dat je kan zien dat we aan het stijgen waren. Je zag dat de achterkant van het vliegtuig duidelijk lager stond dan de voorkant, waar ik zat. Eigenlijk is het een soort van gezichtsbedrog. Alleen dat bedrog wordt veroorzaakt door je evenwichtsorgaan. Die zorgt ervoor dat je de druk voelt waardoor je merkt dat je naar achterhangt. Volgens mij werken de G-krachten ook nog mee met dat gevoel.

Als we op een gegeven moment weer recht vliegen begint de steward te lopen. Ik vind Bruno een beetje raar. Ja zo heet hij, dat staat namelijk op z'n naam kaartje. Maar ik vind hem raar omdat hij zo raar uit z'n ogen kijkt. Alsof hij XTC opheeft. Z'n ogen staan namelijk strak open. Misschien heeft hij inderdaad XTC op omdat hij teveel uren draait voor Ryan Air en daarom slaap te kort komt. Maar dat zal het wel niet zijn aangezien hij geen rare stuiptrekkingen heeft en gewoon normaal z'n ding doet. Na iets van 10 blz's te hebben gelezen besluit ik om even wat muziek te gaan luisteren en te gaan slapen.

Als ik wakker word zijn we er al bijna. Een man met een Frans accent zegt dat we over 15 minuten de daling inzetten. Dan gaan ook weer de lampjes branden dat je je gordel om moet doen. Weer hoor ik bijna overal geklik. Zullen wel dezelfde mensen zijn geweest als bij het opstijgen.. Uiteindelijk gaan we ook dalen. Alleen dat voel je minder goed als het stijgen. Dat komt misschien ook omdat je makkelijker daalt dan dat je stijgt.

Ineens zie ik Rome gehuld in de nacht. Overal waren lichtjes, mooi uitzicht opzich. Hier en daar werden wat foto's genomen en weer keek iedereen naar buiten. Rome kwam steeds dichterbij. Tot dat we zo dicht bij de grond waren, dat je het gewoon kon voelen. Met smacht wachtte iedereen op dat moment dat de wielen de landingsbaan raken. Na de grote schok van de landing begint het vliegtuig enorm te trillen en komt er een hard gerom uit de motoren. De Boeing remt flink af door de motoren achteruit te laten draaien. Als we dan eindelijk stil en veilig aan de grond staan begint iedereen te klappen. Blijkbaar vind iedereen het heel speciaal dat we veilig aan de grond staan. Aan de ene kant hebben ze gelijk.. Die piloten hebben zo'n 150 levens in hun handen. Maar aan de andere kant zullen ze vast wel meerdere vluchten hebben gevlogen, en was er weinig spectaculairs aan dit enkeltje Weeze - Rome.




Met bewondering kijken we hoe de slager/kok het vlees afhakt en op de grill smijt. Het is een gespierde man met kort donker haar, gigantische spierballen en een behoorlijke bierbuik. Langs hem staat een vitrine vol met vlees. Er liggen 5 hompen vlees van wel 1 meter lang. Het is koeienvlees legt m'n vader uit. Het zijn ook nog eens verschillende soorten. De een komt uit Schotland, de ander uit Denemarken en de ander weer uit Toscane. Ik dacht dat elke koe hetzelfde smaakte.. Niet dus. Na de menukaart ontcijferd te hebben samen met m'n persoonlijke chef, mijn vader, gaan we bestellen. We nemen als voorgerecht een of andere vlees salade, en als hoofdgerecht toevallig dezelfde pizza.

Na het bestellen is het altijd even wachten. Ik kijk wat rond naar de andere mensen die in het typisch Italiaanse restaurantje zitten. Het is een erg oudbollig restaurant, maar dat maakt het gezellig. Overal zie ik lachende mensen die gezellig aan het eten zijn. De een heeft een pizza, de ander een groot stuk vlees vers van de grill. Het vlees ziet er ook zo lekker uit. Daar heb ik eigenlijk ook wel zin in. Alleen dat hadden we niet besteld.. bovendien was het vrij duur.

M'n buik stond bol. Er kan echt niks meer bij. M'n vader besteld nog even een cappucino. De serveerster vraagt of ik nog zin heb in een drankje. Ze stelt een of ander sterk drankje voor, het is typisch Italiaans zegt ze. Laat ik het maar doen, je leeft maar een keer toch. En ik zit tenslotte in Rome, in een typisch Italiaans restaurant.
Na een paar minuten komt ze terug met het drankje. Ik zit te twijfelen of ik het niet in een keer achterover moet slaan. Zo doen wij dat tenminste altijd met zo'n sterke drank. Doet me ook meteen aan carnaval denken. Dan gaat dat erin als verse koek. Ik vraag het me vader even voor de zekerheid, en die verteld me dat ik dat maar niet moet doen. Wel een goeie tip, want het was vrij sterk. Maar wel lekker!





M'n benen willen niet meer. We lopen nou al de hele tijd achter een gids aan die Engels met dik Italiaans accent spreekt. Het is wel heel mooi en interessant enzo. Alleen ik ben moe.. En het is warm. Het is 25 graden in Rome. Niet echt heet zou je zeggen. Maar ik kom net uit het kikkerlandje overgevlogen en ik was net gewend aan het koude weer.

We hebben even wat vrije tijd gekregen. Om two fifteen gaat de tour weer verder. M'n vader en ik gaan de trappen op naar de bovenste ring. Dan kan je pas zien hoe groot het gebouw eigenlijk wel niet is. Je ziet ook dat de Romeinen ver ontwikkeld waren. De hele kelder van het Colosseum was een grote machine. Daar bereidden de gladiatoren zich voor en werden de dieren gehouden. Tweeduizend jaar geleden lag er een grote houten dak op de kelder. Daar werd op gevochten. Ik dacht altijd dat het zand was.

To be continued